همین چندی پیش و در ایام جام ملت های آسیا بود که در شبکه‌های اجتماعی از پیدا نشدن عادل فردوسی پور در حوالی جام‌جم حرف می‌زدند. این که او کمتر در صدا و سیما حضور پیدا می‌کند و برنامه‌هایی که با نام او می‌شناسیم حالا توسط سایر مجری‌های رسانه ملی ساخته می‌شوند.
شاید گفتن و نوشتن در این باره خیلی تکراری به نظر برسد ، اما دیگر همه قبول دارند عادل فردوسی پور گزارشگر خوبی است و تهیه کننده‌ای خوب‌تر. اما حقیقت این است که غیبت او در تلویزیون در آن ایام ربطی به اختلافاتش با صدا و سیما ندارد و اصلا نبودنش در آن ایام ربطی به اینکه بخواهند او را کمرنگ کنند نداشته و ندارد !
اصلا اینکه چرا همواره بخشی از ما می خواهیم با کارآگاه بازی همه مسائل را کنار هم بگذاریم و نتیجه ای بگیریم که احساس ” پوآرو ” بودن به ما دست بدهد ، پرسشی است که شاید باید برای رسیدن به پاسخ آن به اعماق تاریخ خرده فرهنگ های سرزمینمان رجوع کنیم.

حقیقت این است که به عنوان نمونه در مورد مسابقات جام ملت های آسیا ، عرف ورزشی‌های تلویزیون حکم می‌کند گزارشگری که برای بازی‌های تیم ملی به مسابقات اعزام می‌شود، معمولا همه رقابت‌های ملی‌پوشان را گزارش خواهد کرد. اگر در مسابقات پیشین صدای مزدک میرزایی یا جواد خیابانی با تاخیر یا قطعی مواجه می‌شد، امسال و در جام ملت‌های امارات چنین اتفاقی رخ نداد ، چرا که صدا و سیما هزینه کرد تا باکس گزارشگری را برای حضور محمدرضا تدارک ببیند.
خرید باکس گزارشگری،  اتفاق ویژه ای بود که صدا و سیما به احترام بیننده هایش به آن همت کرد. فراموش نکنیم که در جام جهانی و بازی‌های آسیایی هیچ خبرنگاری از ایران به عنوان گزارشگر در محل برگزاری مسابقات حضور نداشت. حتی در جام جهانی ۲۰۱۴ هم وقتی هزینه‌های حضور مزدک میرزایی برای حضور در مسابقات به درستی تامین نشد، او از باکس گزارشگری برزیل اخراج شد.

برگزدیم سر داستان خودمان…

این نمونه فقط یکی از شایعاتی بود که برخی با در کنار هم قرار دادن آن می خواستند بگویند که چون عادل کم گزارش می کرده است ، پس عادل با تلویزیون تلویزیون داشته باشد کما اینکه البته او چند بازی‌ را را هم در این مسابقات گزارش کرد و البته نباید فراموش کرد که جام ملت‌ها هیچ وقت برای فردوسی پور مسابقات جذابی به حساب نمی‌آمد و هر چه قدر او اشتیاق زیادی برای تدارک برنامه از جام جهانی و یورو داشت، در روز‌هایی که آسیایی‌ها بازی می‌کردند، کمتر به تلویزیون می‌آمد.

ت‌های تلویزیون هم همیشه به گونه‌ای بوده که رویداد‌های مختلف فوتبالی را به گروه‌های متعدد رسانه‌ای بسپارد تا همه سلیقه‌ها در صدا و سیما مشاهده شوند. برای مثال در جام ملت‌های قبلی، رضا جاودانی و محمدرضا که حالا زوج ثابت برنامه گزارش ورزشی» شبکه سه هستند به عنوان مجری در تلویزیون حضور داشتند.
حساسیت‌هایی که نسبت به اختلاف فردوسی پور با شبکه سه در رسانه ها به وجود آمد ، باعث شد تا برخی هنرمندان به غیبت مجری برنامه ۹۰ در تلویزیون شکایت داشته باشند. شکایتی که منطقی به نظر نمی‌رسید، وقتی به یاد بیاوریم نه تنها برنامه ۹۰ یعنی برنامه بررسی جامع لیگ برتر، بلکه فوتبال ۱۲۰ هم بخش مهمی از وظایف سنگین عادل است.

برگزاری جام ملت‌ها در فصل امتحانات، دورانی که برای فردوسی پور سرشار از طرح سوال و تصحیح امتحان‌ها بود هم مزید بر علت شد تا سرشناس‌ترین چهره ورزشی تلویزیون مدت بیشتری از قاب‌های رنگی دور باشد.

آری باید به هواداران فوتبال گفت ، همانطور که خود عادل هم بارها گفته او فرزند رسانه است و نباید به شایعات درباره احتمال کمرنگ شدن او در صدا و سیما توجه کرد ، به ویژه که همه می دانند او یک سر و گردن از همکارانش بالاتر و بهتر است.

به عنوان نمونه برای اثبات این ادعا باید پرسید که چرا جای خالی عادل در همین جام ملت های آسیا اینقدر به چشم می‌آمد؟

اگر جواد خیابانی نمی‌تواند از فضای احساسی و اشک‌آلود و البته پر اشتباهش فاصله بگیرد، اگر استودیو شبکه ورزش در امارات با وجود همه مهمان‌های باکیفیتش باز هم بی کیفیت است و اگر برنامه محمدحسین میثاقی با وجود نزدیک بودن به مدیوم برنامه‌های عادل هنوز هم در فضایی مشابه با برنامه‌اش در شبکه ورزش پخش می‌شود، این که چرا کوچک‌ترین هوادار فوتبال هم با دیدن تفاوت برنامه‌های عادل با جواد خیابانی و مهدی توتونچی حق را به استاد دانشگاه شریف می‌دهد،  در روزگاری که فوتبالیست سابق با حرف‌های نژادپرستانه مقابل آنتن زنده، مجری ورزشی شناخته می‌شود، همه نشان می دهد :

پس بهتر است به جای نگرانی از بابت غیبت کوتاه عادل در برهه ای که خود هم علاقه ای به حضور جدی اش نداشته ، از بودن عادل فردوسی پور در قاب خانه همیشگی اش که او را پرورش داده و به اینجا رسانده لذت ببریم.

اختصاصی پارس فوتبال

پشت پرده شایعه حذف تدریجی عادل فردوسی پور از صدا و سیما !

متن زیارت عاشورا + ترجمه و صوت